Pracownicze plany emerytalne (PPE) są formą grupowego, dobrowolnego oszczędzania na dodatkową emeryturę. Pracodawca nie ma obowiązku tworzenia pracowniczego programu emerytalnego w swoim zakładzie pracy,
a pracownik nie ma obowiązku uczestnictwa
w tym programie. Celem utworzenia pracowniczych planów kapitałowych (PPK) jest również gromadzenie oszczędności przez uczestnika PPK z przeznaczeniem na wypłatę po osiągnięciu przez niego 60. roku życia,
po zaprzestaniu aktywności zawodowej. Do prowadzenia pracowniczych planów kapitałowych (PPK) są jednak zobowiązani wszyscy pracodawcy, ale istnieje możliwość zwolnienia pracodawcy z obowiązku wdrażania PPK w firmie w przypadku, gdy ma zarejestrowane PPE. Aby móc korzystać ze zwolnienia, pracodawca musi spełnić określone warunki. Ma on mianowicie obowiązek naliczać i odprowadzać składkę podstawową do PPE w wysokości
co najmniej 3,5% wynagrodzenia, a do PPE musi przystąpić minimalnie 25% osób zatrudnionych.
Kto może uczestniczyć w programie?
Uczestnictwo pracownika zarówno w PPK, jak i w PPE jest dobrowolne. Automatycznie do PPK zostaje zapisana każda osoba zatrudniona, która nie ukończyła 55 lat, chyba że zadeklaruje przed upływem terminu na zawarcie umowy niedokonywanie wpłat do PPK. Może ono nastąpić na podstawie deklaracji złożonej przez osobę zatrudnioną w formie pisemnej podmiotowi zatrudniającemu albo gdy ta osoba przestanie być w stosunku do tego podmiotu osobą zatrudnioną (art. 23 ust. 2 Ustawy o pracowniczych planach kapitałowych, dalej u.p.p.k.).
Do PPK osoba może zostać zapisana również na swój wniosek, jeżeli w ciągu 12 miesięcy poprzedzających pierwszy dzień zatrudnienia osoba ta była zatrudniona w tym podmiocie łącznie przez co najmniej 3 miesiące. Musi ona mieć ukończone 55 lat i nieukończone 70 lat. Podmiot zatrudniający jest obowiązany do poinformowania o możliwości złożenia takiego wniosku.
Więcej informacji znajdą Państwo w serwisie:
www.poradnikpracownika.pl
Źródło informacji: www.poradnikpracownika.pl